Hoogtepunt en verval van de koloniale tentoonstellingen

1915-1945

We gaan de derde periode in, die van het hoogtepunt van de koloniale rijken. De aard van de ‘mensentuinen’ veranderde: de ‘wilde’ werd een ‘inboorling’ die in de kolonies moest worden ’geciviliseerd’.

De tentoonstellingen verdwenen niet, maar werden getransformeerd en integreerden volledig de grote koloniale tentoonstellingen die in Groot-Brittannië, België, Frankrijk, Portugal en Italië voortaan deel uitmaakten van het patriottische en economische discours van deze naties. De Eerste Wereldoorlog, waarin een groot aantal soldaten uit de kolonies streed in Europa, veranderde de verhouding tot ‘de Ander’ ingrijpend. Vanaf het begin van de jaren 1930 had het publiek genoeg van de tentoonstellingen met ‘nep-wilden’ en koos het voor een andere bron van verbeelding: de film.

Luchtfoto van de koloniale tentoonstelling van Elisabethstad. Congo. 1931.
Foto. Coll. KMMA, HP.2004.6.6-21; © KMMA Tervuren. 

Exposition internationale, coloniale, maritime et d’art flamand d’Anvers.
België. 1930. Geïllustreerde postkaart.
© Groupe de recherche Achac, Parijs/privécoll.

Sioux Peaux rouges. Exposition universelle de Bruxelles. België. 1935.
Ansichtkaart. © Groupe de recherche Achac/privécoll.

Siebold’s Völkerschau. Die Giraffenhals Frauen. Duitsland. 1925.
Ansichtkaart. © Groupe de recherche Achac, Parijs/privécoll.

Kinderdansen. Afrikaans dorp. Wereldtentoonstelling Antwerpen. België. 1930.
Postkaart. © Groupe de recherche Achac, Parijs/privécoll.